One Love FIFA?

Ik herinner me het nog als de dag van gisteren. De speelplaats van het lager onderwijs in de jaren zestig in mijn geboortedorp Marke, waarschijnlijk zoals op elke andere Vlaamse speelplaats. Een beetje ros haar was genoeg om iemand rostekop te noemen. En iemand die wat loenste, werd onmiddellijk schele otter genoemd. Blijven zitten gaf aanleiding tot nog ergere benamingen. Dit zijn herinneringen van vijftig-zestig jaar geleden die mijn leeftijdsgenoten wel zullen herkennen. Pestgedrag op school, het is van alle tijden. Trouwens niet enkel op school. De vele berichten en campagnes blijven ons hierop attent maken. En dat is maar goed ook.
Zelf ben ik daar gelukkig uitgegroeid. En toch bekroop me zondag het gevoel om me toch nog eens te laten gaan. De aanleiding was natuurlijk de zogenaamde donderpreek van de hogepriester van de heilige voetbalwereld, de heer Giovanni Vincenzo Infantino. Vanaf nu mag hij gerust Infantilo worden genoemd. Want hij ging tekeer als een Elefantino in een porseleinwinkel. Totaal ongepast. En vooral schandalig omdat het uit zijn mond komt.
Dat de kritiek van de westerse wereld niet altijd gepast is en soms voorbijgaat aan wat er op het thuisfront gebeurt, zoals bij ons na het bouwdrama in Antwerpen is gebleken, dat is echt wel juist. Maar een man die krom staat van corruptie is wel de allerlaatste die ons daar moet op wijzen. Dat net hij op een dubbele moraal wijst, kun je het beste bewijs van verregaande hypocrisie noemen. Hij heeft niet éen maar drie balken in zijn oog.

Het was eigenlijk al vroeger begonnen door om een wapenstilstand tijdens het WK te vragen. Als baas van de FIFA sluit je Rusland uit van deelname aan de wereldbeker en dan vraag je het land om tijdelijk de wapens neer te leggen. Hoe dom en wereldvreemd kun je zijn? Maar zijn donderspeech ging vele stappen verder. Hij zegt van zichzelf dat hij Qatarees, arabier en Afrikaan is. Dat hij gay, gehandicapt en arbeidsmigrant is. Om dan te zeggen dat hij dat uiteindelijk niet is, want hij bedoelt het symbolisch. Maar wat hij wel is … en blijft, zegt hij niet. Een onverbeterlijke geldwolf die alleen maar in dollars en euro’s aan voetbal denkt. Als Infantilo aan inclusiviteit denkt, dan denkt hij vooral aan bankdirecteurs, makelaars en bouwpromotoren. Zij behoren tot zijn wereldje. Hij mag nog honderd keer herhalen dat het uiteindelijk alleen maar om die bal gaat die hij demonstratief oppakt, iedereen weet dat dit in zijn geval niet zo is.
Ik heb begrepen dat de Hunnen van Attila, om maar iets te zeggen, nu misschien ook hun excuses moeten aanbieden voor wat ze in onze streken hebben aangericht. Dit klinkt belachelijk en is het ook, maar het is de logische consequentie binnen het tijdsbestek van 3000 jaar waarover hij het heeft. Ik zou graag hierover de mening van historici willen horen.
Infantilo laat verder zijn oren helemaal hangen naar Qatar. Wat de Qatarezen willen, gebeurt ook. Het incident over het bier is overigens ook maar een rookscherm om het minder over al die andere zaken te moeten hebben. De aandacht afleiden van de echte problemen.
En die hiërarchische dictatuur van dit WK lijkt nog te werken ook. Het is toch gewoon niet te begrijpen dat landen zoals Duitsland, Engeland, Denemarken, enz…, met België in hun slipstream gewoon luisteren naar wat ze daar in Doha beslissen. Waarom hebben ze niet voet bij stuk gehouden? Een gele kaart voor een armband, dat zou een echt statement zijn geweest. Buigen of barsten. Ik ben ervan overtuigd dat de FIFA en Qatar altijd bakzeil hadden moeten halen. Maar nu hebben ze als schoothondjes kwispelend gedaan wat het geldbaasje zei. Ook dat is schandelijk.
Wie vanavond het interview met Jan Vertonghen heeft gehoord, weet ondertussen dat we plots in een andere wereld zijn terechtgekomen waarin een speler niet kan zeggen wat hij denkt over een situatie die niks met de ploegopstelling te maken heeft. Het is opgelegde censuur. En solidariteit had dit kunnen voorkomen.

Ik ben bang om hier iets over te zeggen. Ik ga er niets over zeggen, want ik wil aan de aftrap staan.

Jan Vertonghen,  Rode Duivel

Het is ook schandelijk dat ik vanmorgen een Belgische excellentie van leer hoorde trekken tegen Qatar, maar dat de regering waartoe hij behoort nog altijd wapens verkoopt aan Qatar.
Met andere woorden, we zitten op dit ogenblik in een soort dystopische wereld, waarin politiek en voetbal over elkaar heen rollen en we moeite hebben om de waarheid te ontdekken. Toch blijf ik naar het WK kijken en erover schrijven, want als ook maar één iemand wat langer over de Qatarese toestanden gaat nadenken, dan is het opzet wat mij betreft geslaagd.
Tot slot, weet je wat het ergste is voor het voetbal in de toekomst? Infantilo wordt zo herkozen, want er zijn geen tegenkandidaten. De infantiliteit beperkt zich dus niet tot die vleesklak uit Zwitserland. Arme FIFA, alhoewel dat een contradictio in terminis is.

Dit artikel kwam er in samenwerking met De Witte Duivel / Auteur: Paul Catteeuw